Arapça ’da ‘tatlısu’ anlamına gelen ve Cennet’te bir pınarın adı olan ‘selsebil’ kelimesinin, ilk defa Kuran-ı Kerim’de geçtiği bilinmektedir.
Suyun, insanoğlunun gözünü ve kulağını okşayacak tarzda, mimari bir düzen içinde akıtılması sebebi ile selsebiller yapılmıştır.
Selsebiller yapıldıkları devrin mimari üslubunu ve oymacılık özelliklerini yansıtırlar.
Arkeolojik çalışmalar, selsebillerin en geç M.Ö. 1. yüzyıldan beri yapıldığını ortaya koymaktadır. Pompei’de ‘Büyük Çeşmeli Ev’ diye adlandırılan evin bahçesi içindeki selsebil bunlardan biridir. Japonya, Çin, Hindistan gibi Uzakdoğu ülkelerinde ve İran’ın eski saray bahçelerinde, selsebil anlayışına uygun mimari yapıların bulunduğu bilinmektedir.
Türk su mimarisindeki selsebil örnekleri, suyun akıtıldığı sathın biçimi dikkate alınarak
-Basamaklı Selsebiller
-Rampalı Selsebiller
-Aynalı Selsebiller
olarak üç gruba ayırılmaktadır.
Basamaklı Selsebiller: Alt alta yerleştirilmiş basamaklarda üstten gelen suyun, bir alttakine kenarları boyunca taşarak veya belli deliklerden akarak meydana gelen mimari tesistir.
Rampalı Selsebiller: Su eğimli bir yüzeyden akarak bir havuzda veya kanalda toplanan mimari tesistir.
Aynalı Selsebiller: Kemerli bir niş içine yerleştirilen, mermer pano üzerinde, simetrik bir şekilde yer alan mimari tesistir.
İtinalı taş işçiliğinin yanı sıra kıvrak hatların hâkim olduğu selsebillerin yapımında; mermer, çini, cam mozaik gibi malzemeler kullanılmıştır. Sade bir formda planlanan selsebillerin süslemesinde, kabartma ve oyma motifler yer almıştır.
Comentarios