Ukiyo-e, "yüzen dünyanın resimleri" olarak adlandırılan, Japonların yaşama dair duyusal nitelikleri barışçıl bir varoluşta cesaretlendirildiği Edo Döneminin kentlerini, zevk bölgelerini resmeden Japon resimlerine ve ağaçkakan baskılara verilen isimdir. Pastoral anlatılar sadece boş zaman aktivitelerini ve dönemin iklimini belgelemekle kalmıyor, aynı zamanda güzellik, şiir, doğa, maneviyat, aşk ve cinsiyet gibi Japon estetiğini tasvir ediyor.
Ukiyo-e baskılarında her ne kadar farklı sanatçılar kendi imzasını taşıyan üsluplara sahip olsalar da, resimler, Japon sanatının önceki yamato geleneğini geliştiren, havadan perspektifler, kesin ayrıntılar, net ana hatlar ve düz renk kullanımı ile ortaya çıkmıştır. Başlangıçta ukiyo-e'ler dört kişilik bir tahta blok baskı işlemiyle tanımlanmış olsa da, hareketin sanatçıları kısa bir süre sonra malzeme, renk, mineral ve çizgi ile devrimleşmiştir.
1400'lü yılların sonlarında Kano School'un öncülüğünde Çin stili baskın hale getirilerek; burada, feodal lordların kaleleri için yaratılan altın yapraklı arka planlardaki manzaralar dikkat çekti. 1400'lerin ortalarında, sanatçı Tosa Yukihoro, Japon tarihinin ve klasik edebiyatın hikâyelerini canlandıran yamato- e'yi ilerleten Tosa Okulu'nu kurdu. Yamato-e, gündelik detayların ve insanların betimlemesinin yanı sıra, Japon kültürüyle derin bir bağlantısı olan hikâyeleri vurguladı.
Edo Dönemi (1603-1868)
Edo dönemi boyunca, Dünyanın geri kalanı ile olan ilişkiler barışçıl, yurtiçinde ise tecritçi bir dönemdi. Japon yaşam tarzını yansıtan sanat, yükselen bir orta sınıf ile yeni bir kitle buldu. Ukiyo-e yamato-e'nin bir evrimi olarak doğdu. Baskılar, tüccar sınıfı ve kentsel çalışan nüfus için yaratıldı, popüler olan 'düşük' sanat biçimleriydi, ancak kısa süre sonra ustaca yapılmış sanat eserleri olarak kabul edildi.
Iwasa Matabei, bu dönemde byobu üzerine tasvir edilen eserlerin tanınmış bir ressamıydı. Kano Okulu'nda eğitilmiş olmasına rağmen, Tosa Okulu'nun geleneksel Japon konuları ve stilleri çalışmalarını etkiledi. Geyşaların tasvirleri, enstrüman çalma, dans etme ve klasik Japon şiirlerini okurken eğlenen hosteslerin yanı sıra orta sınıfın boş zamanları, ukiyo-e resminin ilk örnekleri oldu.
Ukiyo-e Edo döneminin son yüzyılında hakim sanat formu olarak kaldı.
Hishikawa Moronobu, 1672'de yapmaya başladığı kitap resimlerinden dolayı ukiyo-e baskılarının ilk büyük ustası ve yaratıcısı olarak kabul edilir. Renkli baskı henüz icat edilmediği için baskıları öncelikle tek renkliydi. Önceki ukiyo-e imgelerinin ve konularının farklı unsurlarını bir araya getirerek hat sanatından türetilmiş çizgileriyle sanat formunu resmileştirdi. Görselleri arasında sıradan yaşamın sokak sahneleri, ünlü hikâyelere atıfta bulunulan resimler, şiirler, tarihi olaylar, manzaralar, güzel kadınların görüntüleri ve erotik baskılar vardı. Sonuç olarak, hem proto- yoyo-e sanatçılarının sonuncusu hem de ilk gerçek ukiyo-e sanatçısı olarak kabul edildi.
Suzuki Horunobu, 1765 yılında "brokar baskı" yapma sürecine girerek, hepsi aynı görüntüyü taşıyan bir dizi tahta bloğu oluşturmayı ve daha sonra her bir bloğa uygulanan tek bir rengi oluşturmayı başardı. Kullanılan pigmentler, bitkisel bazlı ve de suda çözünebiliyordu. El yapımı kâğıt üzerine tek bir görüntü basmak için, her biri farklı renklerde 20 ahşap bloğu kullanarak sayısız ukiyo-e sanatçısını etkiledi.
Sayfanızda çok güzel kültürel resimler var.Ufuk açıcı.